Kokusu mu kalır bu vakte gülün

Temmuz olmuş göz açıp kapayıncaya

Yine bitmiş bahar

Gürültü başlamış

Ses gelir uzaktan

Uzak uzakta kalsın ister insan

Bir tenhaya çekilip

Ölümü beklemektir tek derdi

Kafasına da takmaz bunu gerçi

Soran olsa öyle der

Laf ola beri gele

Sabah erken olur bir yerden sonra

Dışarıda yaz yağmuru

Usuldan ısırır soğuk

Bu da mesele değil

Hele de bu mevsimde hiç değil

Canına minnet yatak

Işık süzülür pencereden

Aklın kapıları ardına dek açık

Ne gelen var ne giden

Bahar bitmiştir çoktan

İnanın hiç dert değil

Emredersiniz dedi adam;

Siz edersiniz de ben sizsiz,

Ben sizden sonra ne ederim hiç bilmiyorum

Giderim, ardımda kalırsınız,

Emrettiğiniz gibi olur

Da iyi mi olur bilmiyorum

Bileni de bilmiyorum üstelik

Bilmediğim yerlerden korkuyorum

Emredersiniz dedi adam;

Edilecek ne varsa siz edersiniz

De gitmek bana düşer.

Yüzüm yere düşer,

Süngüm düşer…

Düşmek kolay da bu saatten sonra

Kalkmak ne yana düşer

Uyur kalırım söğüt ağacının altında,

Üstüme çiğ düşer,

İçime soğuk,

Payıma yalnızlık düşer.

Emredersiniz dedi adam;

Siz nasıl derseniz,

Nasıl isterseniz.

Nereden bilirdim kaybolacağımı o sesin yolunda

Uzaklaştıkça evden dönemeyeceğimi nerden bilirdim

Gece yarısını henüz geçmişti vakit

Dumanını serpmişti şubat karanlığın üstüne

Yerler ıslaktı

Hava soğuk

Nerden bilirdim üşümekten beter olacağımı

Yandıkça donacağımı nerden bilirdim

Gel dedi ses

Gittim

Ben gittikçe uzaklaştı ses

Gel dedi ses

Gittim

Ben gittikçe karanlığa karıştı ses

Rüzgâra rastlamış duman gibi kayboldu bir anda

Sonra göründü

Yine bir anda

Gel dedi yine

Gittim

Gittim ben o gece

Herkesten ve her şeyden gittim

Ağlaya ağlaya gittim

Kâh yandım, kâh söndüm

Ne yandığımdan bir şey anladım

Ne söndüğüme sevindim

Ya beşiydi şubatın ya altısı

Kıştı yani

Koyu gri paltom vardı üzerimde

Parmaklarımın arasında Winston sigaram

Kafamın içinde şuursuzca uçuşuyordu kuşlar

Kulağımda o ses

Sürekli gel diyen ama bir türlü kendini göstermeyen ses

Gel dedi

Gittim

Dünüm kaybetti anlamını

Yarını mı bıraktım da gittim

Hüznü hüzne benzemez bazı gecelerin

Yavandır

Tarihi belli değildir

İstesen de not düşemezsin cebindeki deftere

Kalemin kırıktır

Uçup duruyordur kuşlar şuursuzca kafanın içinde

Martı da bıraktım nisanı da

Ne bir tomurcuk gördüm ne de bir gül

Soğuktu işte, buz gibiydi

Dişleri birbirine vuruyordu insanın

Sokak köpekleri bile üşüyordu

Kan revan içindeydi otuzlu yaşlarım

Yürüyordum ama yol bitmiyordu