KÖTÜNÜN ACIMASI YOKTUR - 4.02.2012

Ne söylesem eksik kalır söz, kelimeler yetmez, gücüm yetmez güçsüzlüğüme, bir yağmur yağar saçıma, saçım yüzüme düşer, yüzüm yere... İçim üşür sıcak odamda, duvarlar üzerime gelir, kısadır cümleler, noktasız ve virgülsüzdür, duygusuz ve soğuktur yokluğun, yokluğun cümlelerin kadar yavandır. Yağmur diner, ses kesilir, kapanır göz kapaklarım, sesim çıkmaz olur, kalemim yazmaz olur seni, sen burada değilsindir aslında ve ben bilirim bunu en iyi.

Martın altısıdır ve cemre düşmüştür toprağıma, havama ve suyuma can gelmiştir, tohumlarım filize durmuş, çiçek yüzünü güneşe dönmüştür. Çiçek yedi verenden, yedisi de aynı mevsim, zaman kısa yaşamak gerek, filizi çiçek yapmak, çiçeği koklamak gerek.

Yürüdüğün yer önemsizdir, önemli olan nasıl yürüdüğündür, yanında kim vardır aklında kim, yürümek bir yaşam biçimidir, yaşam dediğin ayakta kalma biçimidir, gücün biter, ruhun elden ayaktan düşer. Sabaha çok vardır ve odan küçüktür yürümek isteğinden, aklın ve yanın boştur, bir başınalığın sıradan zamanları saatin yelkovanı ve akrebine ayaktaştır, gecenin biri olur, ikinin on altı geçeni, üç olur sonra, sabahın beş kırkıdır sabah olur ve yavandır cümleler, yalan dolandan ibarettir. Kafanın içinde bir gâvur, gâvurun içi kötü, kötünün acıması yok acınası haline.